کاتانا شمشیر بلندیست که توسط جنگ جو های ساموزایی استفاده می شود
این موضوع بسیار مهم است که شما بدانید شمشیر های سامورایی ها به سه دسته
تقسیم بندی می شود
۱٫ کاتانا ۲٫ واکیزاشی ۳٫ تانتو
کاتانا ها از سال ۱۴۰۰ بعد از میلاد مسیح تا سال ۱۸۷۶ که سامورایی ها به عنوان یک طبقه اجتماعی از بین رفتند بسیار محبوب بودند.
تاریخچه کاتانا:
اولین استفاده از کاتانا ها در قرن شانزدهم یا هفدهم صورت گرفت که در حقیقت کاتانا به معنی شمشیر بلندی است که تیغه آن کمی خمیده است
(که لبه آن مقداری خمیده است ) یک لبه منحصر به فرد و یک نوک بسیار تیز است .
کاتانا در تاریخ ژاپن:
بسیاری از ما ها کاتانا را به عنوان شمشیر سامورایی میشناسیم اما در حقیقت کاتانا در سنت کشور ژاپن بسیار مهم است
در گذشته و هم اکنون در مدرسه های ژاپن اینطور تصور می شود که شمشیر کاتانا روح ارباب خود است و فقط یک سامورایی
مجاز به داشتن کاتانا بوده و هست و اینطور در مدارس آموزش داده می شود که اگر روح ارباب شمشیر منفی باشد ( اهریمن ، Dimon ، ساتان )
می تواند انسان های ساده بسیاری را به کشتن بدهد برای همین کاتانا فقط برای انسان های شریف و جنگ جو که سامورایی ها نامیده می شدند .
پوشیدن ، مراقبت و بیرون آوردن کاتانا از پوسته (غلاف) سنت های خاص خود و احترام های مهمی دارد که هر هنرآموز برای استفاده از آن باید به خوبی آموزش ببیند
آداب استفاده از کاتانا:
همانطور که در بالا ذکر کردیم هر هنرآموز قبل از استفاده از شمشیر کاتانا می بایست آداب و اصول آنرا به خوبی آموزش ببیند و معرفت استفاده از این سلاح زیبا
از استفاده از آن بسیار مهم تر می باشد هر سامورایی و هنرآموز بایستی با کاتانای خود همانند روح خود رفتار کرده و همانطور که با روح خود سخن می گوییم بایستی
با آن سخن گفته و جایگاه مخصوصی برای نگهداری از آن در نظر بگیریم
ازگذشته دور تا کنون در ژاپن جایگاه مخصوص به نام کاتانا-کاکه وجود دارد که از این پایه هم برای کاتاناو هم برای واکیزاشی استفاده میگردد.
تیغه کاتانا باید هنگام پوشیدن شمشیر باید به سمت بالا باشد و دسته که تانگ (Tang) نامیده میشود باشد چرخانده شود
تا هر زمان که لازم بود برای استفاده در دست رس و آماده به رزم باشد و هیچگاه موقع نشستن و یا حتی وقتی که شمشیر را در دست داریم
نباید تیغه آن به سمت پایین باشد اما برای تقدیم آن به استاد بایستی تیغه برگردانده و به سمت خود باشد و این به آن معناست که شما آماده یادگیری
و هنر آموزی افتاده می باشید ، در نظر داشته باشید در حالت نشسته (سووارو) همواره بایستی تیغه شمشیر که مقابل خود قرار می دهید رو به حرف باشد
و این به آن معناست که شما روح شریفی دارید اما آماده رزم نیز می باشید
امروزه هنر دست زدن به کاتانا در مدارس هنر های رزمی ژاپن که به نام های کندو یا آیادو انجام می شود بایستی هنر آموزان تا بدست آوردن روح
شریف بایستی تمرین با شمشیر چوبی بامبو (بوکن) را ابتدا به مدت مدید انجام داده تا بعد اساتید آن مدرسه آنهارا مجاز به استفاده از کاتانا بدانند
مدارس هنر های شمشیر زنی کاتانا در ژاپن:
مشهور ترین مدارس ژاپن که از قدیم هنر استفاده از کاتانا را آموزش می دهند عبارت اند
از کاشیماشین ریو ، کاشیماشین تو ریو ، تن شین شودن ریو ، کاتوری شین تو ریو و ممتاز ترین آنها مدرسه ای به نام نیتو ریو است
که آیین استفاده از کاتانا و واکیزاشی به صورت سنتی آموزش می دهند
پوشیدن و استفاده از کاتانا:
بطور کلی کاتانا برای برش و جراحت طراحی شده است اما بطور کلی برای از پا انداختن و برش های عمیق
حریف استفاده می شود البته این مهم بستگی به طول دسته (Tang) دارد
بعنوان یک قاعده کاتانا در زیر کمربند سمت چپ مرد راست دست و برای مرد چپ دست در سمت راست
به صورتی که شمشیر در غلاف و تیغه اش رو به بالا می بود و به این ترتیب می توان با یک حرکت حریف را برید
و آزادانه با دست چپ (یا راست) از واکیزاشی در هنگام جنگ استفاده کرد.
توجه داشته باشید وقتی شما کاتانا را از قفل آزاد کرده و مقداری بیرون می آورید نشان دهنده آمادگی و تمایل
شما به جنگ است و تا زمانی که شما شمشیر را از قفل آزاد نکرده اید به آن معناست که شما تمایلی به مبارزه
ندارید.
ساخت کاتانا:
کاتانای سنتی از نوعی فولاد پر کربن به نام تاماهاگانه ساخته می شود که با ذوب نوعی سنگ آهن ژاپنی
به نام شن آهن در کوره بزرگی به نام تاتارا ساخته می شود این فولاد ها برای یک آهنگر(کاجیا) ارسال می شد که آنهارا
به قطعات کوچک خرد با توجه به محتوای کربن به هفتاد لایه می کنند و آنهارا همگن سازی می کنند و بطور مرتب تا می کنند
هنگاهی که شمشیر از آتش خاموش می شود مهم ترین قسمت فرایند است که در دوران باستان گفته می شود که روح
در شمشیر کاتانا قرار داده می شد گاهی اوقات توسط اسمیت (به نام شخص) پرداخت می شد(صیقل) داده می شد
و در آخر مرحله نهایی سیقل (آیینه شدن) انجام می شد
امروزه کاتانا ها از فولاد های مختلفی ساخته می شود اما تیغه سنتی آن بایستی قابلیت فنری داشته باشد تا هنگام ضربه
توانایی بازگشت به شکل اصلی و نشکستن راداشته باشد
برای مقاومت بیشتر تیغه کاتانا ها در غلاف از سمغ درخت کاج یا عصاره سمغ بامبو استفاده می شود
قهرمانان کاتانا:
مشهور ترین شمشیر زن سامورایی که از کاتانا و هنر آن به صورت نوین و شرافت منداده استفاده می نمود
موساشی میاموتو بود که اگر می خواهید با آن بیشتر آنشا شوید به مقاله قبل تر در وب سایت مراجعه نمایید
سامورایی ها (بخش نخست)
تقسیم بندی بر اساس اندازه تیغه:
تقسیم بندی بر پایه اندازه تیغه آن :
تمام شمشیرهای ژاپنی بر این پایه تولید می‌شوند. چیزی که شمشیرهای ژاپنی را از یکدیگر متمایز می‌کند طول تیغه آن است. شمشیرهای ژاپنی با واحد شکو (Shaku) اندازه‌گیری می‌شوند. (۱ شکو = تقریباً برابر است با ۳۰٫۳ سانتی متر و یا ۱۱٫۹۳ اینچ) همچنین برای دقت بیشتر هر «سان», «بو» و «رین» (به ترتیب برابر با یک دهم, یک صدم و یک هزارم شکو) مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای مثال:
تیغه کمتر از یک شکو (۳۰ سانتی متر) یک تانتو (خنجر) نامیده میشود.
تیغه بزرگ تر بین یک تا دو شکو (یعنی بین ۳۱ تا ۶۱ سانتی متر) شوتو (شمشیر کوتاه) نامیده میشود. معروف‌ترین انواع شوتو شمشیرهای واکیزاشی و کوداچی هستند.
تیغه بلندتر از دو شکو (۶۱ سانتی متر) دایتو (شمشیر دراز) نامیده میشود. شمشیرهای کاتانا در این بخش قرار می‌گیرند که متداول ترین نوع شمشیر ژاپنی هستند.
تیغه بلندتر از سه شکو (۹۰ سانتی متر) آداچی و یا نوداچی خوانده می‌شوند. اینگونه شمشیرها کاربرد کمتری دارند و استفاده چندانی ندارند.
تقسیم بندی بر پایه نوع سبک رزمی مدرسه سامورایی و استان سازنده آن :
از نوع شمشیر ژاپنی، می توان به محل ساخت و مدرسه سامورائی که شمشیر در آن ساخته شده است پی برد.
در واقع هر شش مدرسه معروف و صاحب سبک سامورائی, یعنی; مدرسه سوشو, مدرسه یاماتو, مدرسه بیزن, مدرسه یاماشیرو, مدرسه مینو و مدرسه واکیمونو که هر کدام در استان‌هایی به همین نام متمرکز بودند, به خاطر خواص منحصر به فرد شمشیرهای خود مشهور بودند. برای مثال شمشیرهایی که در استان مینو ساخته می‌شدند به خاطر قدرت بسیار بالای برندگی و یا شمشیرهای استان یاماتو به خاطر خسته نشدن دست و سبکی شمشیر معروف بودند.
همچنین هر یک از این مدارس امضاء مخصوص مدرسه خود را بر روی شمشیرهایشان حک می‌کردند.
تقسیم بندی بر پایه سیر و زمان ساخت آن :
تا قبل از سال ۹۷۸ میلادی: در این سال‌ها شمشیرهای «چوکاتو» و یا «جوکوتو» که
دارای تیغه‌ای صاف و شکل‌های غیرمعمول و عجیب بودند، رواج بسیار داشتند.
از ۹۷۸ تا ۱۵۹۷ میلادی: در این سال‌ها شمشیرهای موسوم به «کوتو» متداول گشت.
در این دوره تاریخی هنر شمشیرسازی ژاپن به شکوفایی قابل توجهی رسید.
گونه‌های اولیه «کوتو» شکل‌های نامناسبی داشتند، به طوری که دسته‌های شمشیر شکلی منحنی وار داشت.
این شمشیرها همچنین در ابتدا در دست کمی سنگین بودند
ولی بعدها اشکالاتشان بهبود قابل توجهی یافت و تغییراتی اساسی در شکل کوتوها ایجاد شد.
از ۱۵۹۷ تا ۱۷۶۰ میلادی: در این سال‌ها شمشیرهای موسوم به «شینتو» که به زبان ژاپنی
به معنای «شمشیر جدید» بود متداول گشت. اما از لحاظ کیفیت،
این شمشیرها در مقام پایین‌تری نسبت به شمشیرهای «کوتو» قرار داشتند
و سامورایی‌ها همچنان از شمشیرهای «کوتو» استفاده می‌کردند.
از ۱۷۶۰ تا ۱۸۷۶ میلادی: در این سال‌ها نوع جدید و بهبود یافته شمشیرهای «کوتو» طراحی و ساخته‌شد
که اصولا «شین شینتو» یا «شمشیرهای جدید جدید» نام گرفتند.
این شمشیرها از شمشیرهای «شینتو» کیفیتی بالاتر داشتند اما همچنان شمشیرهای «کوتو» حرف اول را می‌زدند.
از ۱۸۷۶ تا امروز: بعد از وضع قانون هایتوره‌ای که حمل سلاح و شمشیر در میادین شهر را ممنوع می‌کرد,
تیغه‌هایی که به صورت کارخانه‌ای ساخته می‌شدند را به صورتی استهزاء آمیز «گانتو» نامیدند.
«گانتو»ها که بیشتر به شمشیرهای سواره نظام کشورهای فرانسه و انگلیس شبیه بودند
تا کاتاناها (اگر چه «گانتو»ها شکل شمشیرهای کاتانا را نیز تا حد زیادی حفظ می‌کردند)
اندازه‌ای کوتاه‌تر از شمشیرهای «شینتو» و «شین شینتو» داشتند.
نام چند تن از معروف‌ترین سازندگان کاتانا :
واکی زاشی ، ماسامونه ، هاتوری هانزو ، موراماسا ، آماکونی ، مونه چیک
چنانچه تمایل به یادگیری آکادمیک و سنتی اموزش ببینید می توانید در دوره های آنلاین و حضوری مان شرکت به عمل بیاورید
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.